خودپسندي ...

هم باید دیگران رُ ندیده نگیری و هم باید اگه ندیده شدی هیچی نگی و خَم به ابرو نیاری ، هم باید دوست داشته باشی و هم اگه دوستت نداشتن اهمیتی ندی و کَم نیاری ، هم باید به حرفای دیگران دقیق و مو به مو گوش بدی و با اونا همدردی کنی و کمک فکری بدی بهشون و هم اگه حرفات شنیده نشد و بهشون توجهی نشد هیچی نگی و ...

چرا همیشه واسه خودمون بهترین ها رُِ می‏خوایم و توقُعاتمون فراوونه اما وقتی نوبت به دیگران می‏رسه یه جورایی باری به هر جهت از سَرِ خودمون وا می‏کنیم و به حداقل‏ها بسنده می‏کنیم ؟ تازه اونوقت توقع هم داریم که کارِ حداقلِ ما ، واسه طرف مقابل حداکثر جلوه بده و کلی هم ازَمون سپاسگزار باشه !!!

چرا اون واژه‏هایی رُ که دوس نداریم دیگران در مورد ما بکار ببرن ، به راحتی واسه دیگران بکار می‏بریم و خودمون رُ هم واسه اینکار محق می‏دونیم !؟!!

واقعاً این جمله‏از بزرگان دین‏مون تامل برانگیز و زیباست :

هر چیزی رُ که واسه خودت می‏پسندی ، واسه دیگران هم بپسند و هر چیزی رُ که واسه خودت نمی‏پسندی واسه دیگران هم مپسند .