كودكي دويد ، در پيِ خدا ، شاد و بي ريا
در نگاهِ او ، موجي از اميد ، ساده و سپيد
خندههاي او ، خندههاي شاد ، همنَوايِ باد
پاكي دلش ، دانههايِ آب ، نور آفتاب
چشمههاي شوق ، از دلش روان ، بر دو چشم جان
از لبان او ، نغمهي وصال ، برگرفته بال
چهرهاش شكُفت ، در بَرِ پگاه ، مثلِ بدرِ ماه
همنوايِ او ، زندگي سرود ، نغمهي وجود
كودكِ دلم ، از خودش بُريد ، تا به "او" رسيد .
تا حالا شده به افتخاراتتون فکر کنین ؟
تا حالا شده دقت کنین که چقدر از این افتخارات رُ خودتون به دست آوُردین ؟
شما چقدر دخیل بودین در اینکه در کدوم شهر یا کشور به دنیا بیاین ؟؟
نمیدونم اما من به ایرانی بودنم افتخار نمیکنم ، چون هیچ نقشی در ایرانی بودن خودم نداشتم ...
من در ایران متولد شدم پس ایرانیم مثله خیلیای دیگه که توُ خیلی جاهای دیگه به دنیا اومدن بدون اینکه ازشون سوال بشه که آیا این منطقهی جغرافیایی رُ دوس دارن یا نه ...
من چه برتری بر یک افغانی ، عراقی ، آفريقایی و ... دارم و یا یک اروپایی چه برتری بر من داره ؟؟؟
من حتی به مسلمون بودنم هم افتخار نمیکنم چون مسلمون ( شناسنامهای ) به دنیا اومدم ...
این مهم نیست که کجا و با چه مرام و مَسلکی به دنیا بیای ، مهم اینه که انسان باشی ، یک انسان متعهد به هم نوعش ، یک انسان با وجدان پایبند به اخلاق و ارزشهای انسانی که خداوند توُ وجود همهی انسانها قرار داده و ازشون خواسته که رعایت بکنن ...
خداوند در قرآن میفرمایند :
یَا أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْنَاکُم مِّن ذَکَرٍ وَأُنثَى وَجَعَلْنَاکُمْ شُعُوبًا وَقَبَائِلَ لِتَعَارَفُوا إِنَّ أَکْرَمَکُمْ عِندَ اللَّهِ أَتْقَاکُمْ إِنَّ اللَّهَ عَلِیمٌ خَبِیرٌ
"اى مردم! ما شما را از مرد و زن آفریدیم و شما را ملت ملت و قبیله قبیله گردانیدیم تا یکدیگر را بشناسید ، در حقیقت ارجمندترین شما نزد خدا پرهیزگارترین شماست بىتردید خداوند داناى آگاه است"
( البته واسم خوشاینده که یک ایرانی مسلمون هستم اما افتخاری برام نداره ... )
