ای پُر از شوق پریدن پُرِ از عطر اقاقی
ردِ پایی از تعلق تو نگاهت مونده باقی
میتونم از اشک چشمات بغض رفتن رُ بفهمم
توی تردید نگاهت دل شکستن رُ بفهمم
واسهی رفتن مردد واسه موندن بیقراری
واسهی از من گذشتن میدونم آروم نداری
پا بذار تو پیچ جاده دل ببُر از هر چی داری
اما یادت باشه اینجا چه کسی رُ جا میذاری
رفتنت برام چه سخته دل بریدن مثه مرگه
قلب من تو کنج خلوت مثه غنچه تو تگرگه
تو خزون این جدایی سوت و کور باغچهی ما
اما از یاد عزیزت گل سرخی مونده بر جا
لالهی شفیق قلبت گوشهی قلبم میمونه
واسه بیقراری من تا ابد قصه میخونه .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر