هیچ براتون پیش اومده که دارین با عزیزی صحبت میکنین ( فرقی نمیکنه در چه زمینهای باشه ) یهو وسط صحبتاتون نفر مقابل سکوت میکنه ، تو فکر می ره شایدم قیافش اخمو بشه ؟
اون موقع از خودت میپرسی : اِ ! مگه من چی گفتم هوم ؟؟!!! هر چی فکر میکنی به هیچ نتیجهای نمیرسی ...
اما یه سئوال ؟
آیا ما واقعاً همون چیزی رُ که تو ذهنمونه و می خوایم بگیم به شنونده انتقال میدیم ؟؟
آیا واقعاً شنونده منظور ما رُ کاملاً میفهمه ؟ ( این که شد 2 تا سئوال )
واسه هر ارتباط کاملی 5 عنصر اصلی وجود داره : گوینده ، شنونده ، پیام ، وسیله ارتباطی و بازخور پیام ( همون واکنش شنونده ) .
اگه تو هر کدوم از اینا خللی ایجاد بشه پیام بطور کامل منتقل نمیشه و به اون هدفی که از پیام رسانی مد نظرداریم نمیرسیم کما اینکه ممکنه در مواردی هم مسئله کاملاً وارونه انتقال داده بشه سوء تفاهم بوجود بیاد !
گفتگویِ رو در رو کاملترین روش پیام رسانیه ، حالا با هم این فرایند و نواقصش رُ مرور میکنیم :
من یه موضوعی تو ذهنمه ، باید اون رُ با توجه به دامنه کلماتم به جملات تبدیل کنم و اونا رُ از مغزم به زبونم بیارم و جملات رُ به شنونده برسونم ، شنونده باید پیام رُ با دقت بشنوه و پیام به مغزش انتقال پیدا کنه و بعد کلمات با دامنه کلماتش انطباق پیدا کنه و معنا و مفهومی رُ استنباط کنه و واکنش نشون بده ...
حالا اگه توهر کدوم از این مراحل یه نقصی بوجود بیاد چه اتفاقی میافته؟؟؟
اگه من نتونم پیام رُ به جملات درستی تبدیل کنم چی ؟ اگه من و شنونده تفاوت سنی زیادی داشته باشیم چی ؟ اگه دامنه لغات من با دامنه لغات شنونده متفاوت باشه چی ؟ اگه شنونده حواسش جای دیگهای باشه و تمام صحبتهای من رُ نشنوه چی ؟ اگه من با توجه به پیش فرضهای خودم جملات رُ کوتاه کنم چی ؟ و و و و ...
میبینید چه اتفاقی داره میافته ؟ حالا فکرش رُ بکن تو تماسای تلفنی یا نامهنگاری چه اتفاقی میافته و ممکنه چه سوء تفاهمایی بوجود بیاد ....
من فکرمیکنم واسه همینه که میشه گفت تو صحبتامون ( مخصوصاً وقتی میدونیم طرف مقابل قصد بدی نداره ، اگه دوسمون داره که حسابش جداس ) سعی کنیم با تامل ، تعمق و دید مثبت و البته با حواس جمع و شیش دونگ به حرفای مخاطبمون گوش بدیم و هرجایی هم که متوجه نشدیم بپرسیم ، این امر سوء تفاهمات رُ تا حدود زیادی کاهش میده ، به قول یکی از دوستان ( که من سید صداش میکنم ) همیشه باید سعی کنیم تو صحبتامون صراحت ، صداقت و صمیمیت داشته باشیم ، باید به دنبال یه زبون مشترک باشیم که وقتی من میگم " ف " اون بخونه " فرحزاد " ...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر