وقتي ازين دنيا دلم ميگيره/ تا مي‌شه پُشتم تو رُ كم مي‌آرم
مي‌شكنه بغضم تويِ چشمِ آينه/ به يادِ تو يه آسمون مي‌بارم
يه ياحسين(ع) باز مي‌شينه رو لبهام/ پا ميگيره زمزمه‌هاش دوباره
دنيا خودش خوب مي‌دونه هميشه/ قيامتِ حسينُ (ع) كم مياره
از بچگي خاطرَمه هميشه/ اسم ِ تو آسمون رُ ابري كرده
بغض ِ فرشته‌ها واسَت شِكسته/ تو بغض ِ آسمون يه دنيا درده
بازم شده فرصتِ با تو بودن/ قفلِ دلايِ سنگي رُ شِكوندن
اشكايِ منتظر تو سقفِ چِشما/ داغ ِ دلت رُ باز به دل نشوندن
قصه‌ي تو قصه‌ي آدما نيست/ يه ماجرائيه كه عرشُ لرزوند
وقتي خدا تقديرِتُ رقم زد/ دنيا تو كارِ سرنوشتِ تو موند!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر